بر اساس اسناد تاريخي از ميان 124000 (يكصدو بيست و چهار هزار) پيامبر تنها 4 نفر از آنان در سرزمين پهناور شبه جزيره (كه امروزه شامل كشورهاي متعددي چون: كويت، قطر، بحرين، امارات، عمان، يمن و عربستان مي‌شود) مبعوث شده‌اند. اين پيامبران عبارتند از:
حضرت هود(ع)
آن حضرت يكي از پيامبران عرب است كه به سوي مردم سرزمين احقاف فرستاده شد ولي مردم او را نپذيرفتند. آن حضرت قوم خود را موعظه ميكرد و فرمود:
اي قوم، اكنون من پيغمبر خدا هستم و به راستي آمده ام ،تا شما را به پرستش خداي يگانه دعوت كنم. اي مردم، بت پرستي را رها كنيد تا سعادتمند شويد. آن قوم چون اين سخنان را شنيدند، برسر وي ريختند و او را سخت زدند، بطوري كه بي هوش شد. بعد از اين واقعه باز هم از سوي خدا ندا رسيد، كه قوم خود را موعظه كن، به درستي كه ما تو را فراموش نخواهيم كرد. حضرت هود دوباره مردم را به خدا پرستي دعوت كرد. ولي آنها ايمان نياوردند و سر انجام به خاطر بي ايماني مورد خشم خداوند قرار گرفتند و در اثر وزش بادهاي مسموم هفت شبانه روز دچار عذاب الهي شدند و همه بجز گروه مومنين هلاك شدند.[1]
اغلب مورخان سرزمين احقاف را ريگستاني ميان يمن و عمان تا حضرموت دانسته‌اند.[2] بر اساس برخي گزارش‌هاي تاريخي وي بدانجا رفت و در دره‌اي به نام مفيت از دنيا رفت.[3]
حضرت صالح(ع)
قوم ثمود يكي از قبايل عرب بود. در قرآن كريم 26 بار از آنان ياد شده است. در كتيبه سارگون دوم آشور (715 م) از اين قوم به عنوان يكي از قبايل وحشي عرب نام برده‌اند كه مطيع دولت آشور گشته و در شمال و مشرق چادر نشين بوده‌اند.[4]
آثار مدائن صالح پايتخت خلافت قوم ثمود، در شمال حجاز بنابر تحقيق باستان شناسان دانشگاه لندن، كه در سال 1968 به اين منطقه اعزام شدند شبيه به تمدن نبطيه است و بناهاي كنده شده در كوه‌هاي زيادي دارد.[5]
برخي از جغرافيدانان و جهانگردان از مدائن صاحل در شمال عربستان ديدار كرده و گفته‌اند در آن‌جا چاهي به چاه ثمود است[6] كه پيامبر خدا به هنگام عزيمت به جنگ تبوك با اصحابشان در كنار آن فرود آمدند.
كتيبه‌هاي به دست آمده، نشانگر آن است كه ثمويان دچار فاجعه‌اي عظيم از زمين لرزه و آتشفشان‌ها شده‌اند.[7]
حضرت اسماعيل(ع)
محل زندگي حضرت ابراهيم شهر اوربابل بود كه در آن زمان يكي از شهرهاي بزرگ و از لحاظ مادي پيشرفته بود اما مردم آن بت پرست بودند لذا حضرت ابراهيم آن‌جا را ترك كرد و آرزو داشت كه ذريه و فرزندانش را دور از مظاهر فريبنده ماده پرستان، در صحراي طبيعت در كنار بيت الله الحرام اسكان دهد،باشد كه فرزنداني صالح گردند و به جاي دنباله روي شيطان و شرك و بت پرستي، خدا را عبادت كنند و نماز به پا دارند.[8]
در تاريخ اسلامي آمده است كه ابراهيم هاجر و اسماعيل را برد تا به محل خانه كعبه رسيدند، آنها را آن‌جا نهاد و پس از رفتن او و تمام شدن آب آنان، چشمه آب زمزم در كنار اسماعيل جوشيد و به دنبال پيدايش چشمه‌اي در آن منطقه قبيله‌اي به نام جرهم كه در نزديكي مكه زندگي مي‌كردند به آن‌جا آمده و سكني گزيدند. اسماعيل در ميان آنان بزرگ شده و زبان عربي آموخت و در جواني با دختري از آنان ازدواج كرد.[9] در نتيجه اين پيامبر الهي و نسل او در سرزمين شبه‌جزيره عربستان ماندگار شدند.
پيامبرخدا محمد مصطفي صلي الله عليه و آله
ايشان آخرين پيامبري است كه در اين سرزمين مبعوث شده است.
در منابع تاريخي سند معتبري دال بر حضور (به معناي: رشد، بعثت و زندگي در ميان اقوام) پيامبراني ديگر در اين سرزمين نيامده است.
پي نوشت: -----------------------
[1] . براي تفصيل داستان قوم هود عليه‌السلام رجوع شود به سوره هاي هود 50-89 و شعراء 124-140؛ احقاف 21؛ فجر 3-6.
[2] . ابن خلدون، تاريخ ابن‌خلدون، ج2، ص19.
[3] . طبري، تاريخ طبري، ج1، ص208.
[4] . دايره المعارف الاسلاميه، ج6، ص210.
[5] . مجله الفيصل، شماره 22، ربيع2، 1979م، به قلم دكتر امين محمود عبدالله.
[6] . ياقوت حموي، معجم البلدان، ج3، ص221؛ طبري، تاريخ الامم و الملوك، ج1، ص118.
[7] . عبدالكريم بي آزار شيرازي، باستان شناسي و جغرافياي تاريخي قصص قرآن، ص253.
[8] . ابراهيم، 37.
[9] . عبدالوهاب النجار، قصص الانبياء، ص105.