شخصى فوت نموده و داراى زوجه دائمى و يك دختر و سه پسر مى‏ باشد، و أموال او نيز تقسيم نشده است. امور مالى و إداره محلّ كسب و كار بازار به عهده پسر اوسط كه وصىّ هم بوده گذارده مى ‏شود. پسر أرشد جهت تفريح قريب دوازده سال در كشورهاى اروپائى به سر مى ‏برده، و مخارج او نيز از همين إرث پدرى كه مشاع مى‏ باشد تأمين شده، و بيش از سهم خود مصرف نموده، و اكنون ادّعاء مى ‏كند كه من نيز در سرمايه و أموال برادران سهيم هستم (با اينكه اين سرمايه با تلاش و زحمت برادر اوسط بوده است و برادر بزرگتر حتّى مخارج زندگى خود را نيز تحميلا بر عهده آن دو برادر انداخته بود) اينك خواهشمند است حكم مسأله را بيان فرمائيد.

تمام أموال متوفّى از منقول و غير منقول و عوائد و درآمدهاى آن به تمام ورثه طبق أحكام إرث مى‏ رسد، و زوجه از زمين و از اعيانى إرث نمى‏ برد، فقط از قيمت اعيانى و از منقولات إرث مى ‏برد، و خدمات انجام شده اگر به دستور ديگرى انجام شده و قصد مجّانى نداشته اجرة المثل دارد، و آنچه را كه بعض ورثه در طول مدّت بيش از سهم خود خرج كرده براى سائر ورثه ضامن است.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌3، احكام ارث، س 59