اين كتاب ترجمه جلد دوم از كتاب شريف "اصول كافي "يكي از منابع اصلي و چهارگانه روايي شيعه است. در اين بخش روايات تحت عناوين ذيل ترتيب يافته‌اند:

واگذارى امر دين به پيغمبر و ائمه عليهم السلام، بيان ارواحيكه در ائمه عليهم السلام موجود است، روحيكه خدا ائمه را به آن استوار مى سازد، زمانيكه امام بتمام علوم امام پيش از خود آگاه مى شود، ائمه در علم و شجاعت و اطاعت برابرند، اموريكه امامت امام (ع)  را ثابت مى كند، ذكر نام كسانيكه آن حضرت مهدي (ع)  را ديده­اند، نهى از نام بردن آن حضرت، آنچه ادعاى امامت راستگو را از دروغگو معلوم ميكند، كراهيت تعيين وقت ظهور امام (ع) ، آنكه امامش را شناسد تقدم و تاءخر اين امر زيانش نرساند، كسيكه خداى عزوجل را بدون امامى از جانب او ديندارى كند، كسيكه بميرد و پيشوائى از ائمه هدى نداشته باشد و اين باب جزء باب سابق است، درباره سادات حقشناس و منكر حق، كيفيت ولادت ائمه عليهم السلام، در بيان تسليم و فضيلت مسلمين، فرشتگان بخانه ائمه در آيند و بر فرشتگان گام نهند و بر ايشان اخبار آورند، در بيان آنچه وارد شده كه حديث ائمه صعب و مستصعب است، همه امامان عليهم السلام به امر خداى تعالى قائم و بسويش رهبرند، صله به امام (ع) ، درباره فى و انفال و بيان خمس و احكام آن و چيزهائى كه خمسش واجب است و ... .