بنده موقعى كه بهائى بودم قطعه زمينى را به كمك چند نفر بهائى ديگر به نام باغ خيريّه، ديوار كشى كرديم (چون بنده كار و كسبم كشاورزى بوده و مى‏ باشد و در آن باغ زراعت هم نموده ‏ام) وقتى مسلمان شدم مى‏ خواستند باغ را از من بگيرند، بنده در برابر ايشان مقاومت كردم و آن را از هر لحاظ محافظت نمودم، تا اينكه إمام خمينى به ايران تشريف آورد، چون اينجانب هشتاد سال سنّ داشتم و قادر به كار كردن نبودم از زمين مزبور (كه معادل نه‏ هزار متر مربّع بود) دو هزار متر با نظر رئيس كميته به عنوان دسترنج خودم برداشته و هفت هزار متر ديگر را به رئيس كميته محلّ براى انجام كارهاى خير واگذار كردم. حال بفرمائيد آيا اين زمينى كه براى پيرى و ناتوانيم گذاشته‏ ام صحيح است يا خير؟
‏
در فرض مذكور إشكال ندارد.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌3، احكام بيت المال، س 4