دروغگويي تا حدود شش سالگي طبيعي است و جاي نگراني نيست و به قول دوبس (Dubes) يكي از انديشه ‏وران غربي، جنبه ‏ي روان شناختي دارد. علت دروغگويي كودكان تا اين سن (حدود شش سالگي) تخيل قوي است. او نمي ‏تواند بين بيداري و رؤيا و حقيقت و مجاز فرق بگذارد. كودك در اين سن، جاندار پندار است و به اشيا جان مي‏ دهد. وقتي با عروسكش بازي مي ‏كند، به گونه‏ اي با او حرف مي‏ زند كه گويا زنده است. دروغگويي كودكان از اين سن به بعد، جنبه‏ ي اخلاقي مي ‏يابد كه بايد با راهكارهاي درست، جلو آن را گرفت.