كسى در محضر چهار نفر از مؤمنين اموالش را به سه قسمت ميان خود و پسرش و نوه ‏اش تقسيم نمود و يك سوم را براى خودش نگهداشت و دو سوم ديگر را به عنوان هبه به پسر و نوه ‏اش واگذار نمود و هبه نامه به وسيله شخص ديگرى نوشته شد و او بعد از چند سال از دنيا رفت و در پى او نوه ‏اش هم در گذشت و دو برادر و يك خواهر مادى نابالغ به جاى گذاشت. ولى هنگام مطالبه سهم نوه به وسيله ولى وارثين صغيرش، نويسنده هبه نامه آمد و براى پسر اظهار داشت كه هبه پدرت براى نوه ‏اش واقعى نبود، بلكه‏ يك نوع حيله و بهانه بود و اين مطلب را قبلا پدرت به من گوشزد نموده بود و از اظهار اين مطلب هم مرا منع كرده بود. آيا چنين ادعائى از نويسنده هبه نامه مسموع است يا خير؟

هبه واقع شده محكوم به صحت است مگر مدّعى فساد به طريق شرعى دعواى خود را ثابت كند.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌2، هبه، مسائلي در هبه، س 2