شخصى زوجه عقيم و غير يائسه خودش را پس از هفت ماه حدّ تربّص و عدم مواقعه به موجب حكم دادگاه مدنى خاصّ طلاق غيابى داده است. بعدا زوجه ادّعاء كرده كه در روز إجراء صيغه طلاق حائض بوده است. ولى زوج اين ادّعاء را تكذيب مى ‏نمايد. با فرض صحّت ادّعاء زوجه و با توجّه به عقيم بودن او و تربّص هفت ماهه آيا اين طلاق شرعا صحيح است يا باطل؟
‏
طلاق در أيّام عادت زن باطل است، ولى به مجرّد ادّعاء زن بعد از وقوع طلاق حكم به بطلان طلاق نمى‏ شود، مگر زن دعواى خود را به وجه شرعى إثبات نمايد.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌3، طلاق و مسائل مربوط به آن، احكام طلاق، س 30