اگر مجتهد اعلم بعد از اينكه در مسأله اي فتوا داد يا قبل از آن احتياط كند (مثلاً بفرمايد: ظرف نجس را يك مرتبه در آب كر بشويند پاك مي شود ، اگرچه احتياط آن است كه سه مرتبه بشويند) آن را احتياط مستحب مي گويند و مقلد مي تواند عمل به آن را ترك كند. و اگر مجتهد اعلم در مسأله اي احتياط كند و قبل و بعد از آن هيچ فتوايي ذكر ننمايد و يا اينكه بفرمايد: مشهور چنين مي گويند و يا بفرمايد: مسأله محلّ تأمل يا محلّ اشكال است، آن را احتياط واجب مي گويند و مقلّد مخير است كه در اين مسأله به احتياط عمل كند يا به فتواي مجتهد ديگري كه بعد از او از ديگران اعلم باشد رجوع نمايد.

پي نوشت:

پايگاه اطلاع رساني حضرت آيت الله وحيد خراساني، احكام تقليد، س15