1- آمرزش گناهان

ريان بن شبيب از امام رضا (عليه السلام) روايت كرده كه فرمود: «اى پسر شبيب ، اگر بر حسين (عليه السلام) گريه كنى تا آنكه اشك چشمت بر صورتت جارى شود، خداوند گناهان كوچك و بزرگ، و كم يا زياد تو را مى آمرزد»(1)

و نيز فرمود: «گريه كنندگان بايد بر كسى همچون حسين (عليه السلام) گريه كنند ، زيرا گريستن براى او گناهان بزرگ را فرو مى ‏ريزد» (2)

2- سكونت در بهشت

امام باقر (عليه السلام) فرمود: «هر مؤمنى كه در سوگ حسين (عليه السلام) اشك ديده ريزد، به حدى كه بر گونه ‏اش جارى گردد، خداوند او را ساليان سال در غرفه ‏هاى بهشت مسكن مى ‏دهد»(3)

و نيز امام صادق (عليه السلام) فرمود: «هر كس درباره حسين (عليه السلام) شعرى بخواند و گريه نمايد و يك نفر را بگرياند، بهشت براى هر دوى آنها نوشته مى ‏شود. كسى كه حسين (عليه السلام) نزد او ذكر شود و از چشمش به مقدار بال مگسى اشك آيد، اجر او نزد خداست و براى او جز به بهشت راضى نخواهد شد» (4)

و نيز فرمود: «هر كس كه در عزاى حسين (عليه السلام) بگريد يا ديگرى را بگرياند و يا آنكه خود را به حالت گريه و عزا درآورد ، بهشت بر او واجب مى ‏شود» (5)

3- گريه كننده بر حسين، در قيامت گريان نيست

رسول اكرم (صلي الله عليه و آله) به فاطمه زهرا (سلام الله عليها) فرمود: «هر چشمى در روز قيامت گريان است مگر چشمى كه براى مصائب حسين (عليه السلام) گريه كرده باشد، چنين كسى در قيامت خندان و شادان به نعمت‏هاى بهشتى است». (6)
آن روز ديده ‏ها همه گريان شود ز هول‏ / جز چشم گريه كرده بسوگ و عزاى او

4- امان از سكرات موت و آتش دوزخ

مسمع گويد: حضرت امام صادق (عليه السلام) فرمود: آيا متذكر مى شوى با حسين چه كردند؟ عرض كردم : آرى ، فرمود: آيا جزع و گريه مى ‏كنى؟ گفتم : آرى، به خدا سوگند گريه مى ‏كنم و آثار غم و اندوه در صورتم ظاهر مى‏ شود. حضرت فرمود: «خدا اشك چشمت را رحمت كند. آگاه باش كه تو از آن اشخاصى هستى كه از اهل جزع براى ما شمرده مى‏ شوند، به شادى ما شاد و به حزن ما محزون و اندوهناك مى‏ گردند. آگاه باش كه به زودى هنگام مرگ، پدرانم را بر بالين خود حاضر مى‏ بينى، در حالى كه به تو توجه كرده و ملك الموت را درباره تو بشارت مى دهند، و خواهى ديد كه ملك الموت در آن هنگام از هر مادر مهربان به فرزندش ، مهربان تر است» سپس فرمود: «كسى كه بر ما اهل بيت به خاطر رحمت و مصائب وارده بر ما گريه كند، رحمت خدا شامل او مى ‏شود قبل از اينكه اشكى از چشمش خارج گردد؛ پس زمانى كه اشك چشمش بر صورت جارى شود اگر قطره ‏اى از آن در جهنم بريزد، حرارت آن را خاموش كند، و هيچ چشمى نيست كه گريه كند بر ما مگر آنكه با نظر كردن به كوثر و سيراب شدن با دوستان، خوشوقت مى‏ گردد» . (7)

با توجه به اين روايت شريف بايد گفت:جايى كه آتش جهنم (كه قابل مقايسه با آتش دنيا نيست) به وسيله گريه بر حسين (عليه السلام) خاموش و بَرد و سلام گردد ، پس اگر در موردى، آتش ضعيف دنيا عزادار حسينى را نسوزاند جاى تعجب نيست.

سيد جليل مرحوم دكتر اسماعيل مجاب (دندانساز) عجايبى از ايام مجاورت در هندوستان كه مشاهده كرده بود نقل مى ‏كرد، از آن جمله مى ‏گفت : عده‏ اى از بازرگانان هندو (بت پرست) به حضرت سيدالشهدا (عليه السلام) معتقد و علاقه مندند و براى بركت مالشان با آن حضرت شركت مى‏ كنند، يعنى در سال مقدارى از سود خود را در راه آن حضرت صرف مى‏ كنند. بعضى از آنها روز عاشورا به وسيله شيعيان ، شربت و فالوده و بستنى درست كرده و خود به حال عزا ايستاده و به عزاداران مى ‏دهند، و بعضى آن مبلغى كه راجع به آن حضرت است را به شيعيان مى ‏دهند تا در مراكز عزادارى صرف نمايند.

يكى از آنان را عادت چنين بود كه همراه سينه زنها حركت مى ‏كرد و با آنها به سينه زدن مشغول مى شد. وقتى از دنيا رفت، بنا به رسم مذهبى خودشان، بدنش را با آتش سوزانيدند تا تمام بدنش خاكستر شد جز دست راست و قطعه‏ اى از سينه ‏اش كه آتش، آن دو عضو را نسوزانيده بود. بستگانش آن دو عضو را آوردند نزد قبرستان شيعيان و گفتند: «اين دو عضو راجع به حسين شماست» (8)

 

منبع:

1 - منتخب كامل الزيارات , ابن قولويه , ص 168

2 - جلاء العيون , علامهء مجلسى , ص 462

3 - بحارالانوار , علامه مجلسى , ج 44 ص 293

4 - وسائل الشيعه , شيخ حر عاملى , ج 10 ص 397

5 - داستانهاى شگفت , آيت الله شهيد دستغيب , ص 9

6 - اختيار معرفة الرجال , شيخ طوسى , 89

7 - خلاصه اى از مقالهء نوشتهء جواد محدثى .

8 - موسوى گرمارودى .

منبع: آثار و بركات سيد الشهدا ، عليرضا رجالى تهرانى