از ديدگاه روايات، روزهداراي آثار و فضايل زيادي دارد. بعضي از آنها را مختصراً متذكر ميشويم:
1. روزه جسم و بدن را سالم نگه ميدارد.
قال رسول الله: صوموا تصحّوا [1] حضرت رسول اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ ميفرمايد: روزه بگيريد تا تندرست بمانيد (شويد).
2. تعادل اقتصادي:
امام صادق (ع) ميفرمايد: به راستي خداوند روزه را واجب كرده تا به وسيله او بين اغنيا و فقرا مساوات و برابري وجود آيد و اين براي آن است كه ثروتمنداني كه هرگز درد گرسنگي را احساس نكردهاند، به فقرا ترحم كنند. زيرا اغنيا هرگاه (خوردن و آشاميدني) اراده كردند (و هوس هر نوع مأكولات و مشروبات كردند) برايشان ميسر است. پس خداوند تبارك و تعالي (روزه را واجب كرد) كه بين بندگانش از فقير و غني، برابري به وجود آورد و اينكه سرمايهداران مسلمان درد گرسنگي را لمس كنند تا بر ضعفاء رقّت آورند و بر گرسنگان عالم ترحم كنند. [2]
3. مهار شهوت جنسي (عفاف):
روزه يكي از راههاي مهار طغيان شهوت جنسي است، بنابراين ميان عفت و روزه، رابطه مستقيم وجود دارد، پيامبر اكرم (ص) ميفرمايد: يا معشر الشباب ان استطاع منكم الباءَةُ ـ فليتزوّجُ، فانّه اَغضُّ للبصَر و اَحصنُ للفرج و من لم يستَطِعْ فعلَيْه بالصوم: اي گروه جوانان! كسي كه از شما توانايي بر ازدواج داشته باشد، ازدواج كند، زيرا ازدواج سبب ميشود كه از نواميس مردم چشم فرو بندد و دامان خويش را از آلودگي به بيعفتي حفظ كند و كسي كه توانايي بر ازدواج ندارد، روزه بگيرد. [3]
4. اخلاص:
عن فاطمه الزهراء: فرضَ الله الصيام تثبيتاً للاخلاص. [4] حضرت فاطمه (س) فرمود: خداوند روزه را به خاطر تثبيت اخلاص واجب فرموده است.
5. آرامش قلب:
قال الباقر: الصيام و الحج تسكين القلوب.[5] امام باقر (ع) فرمود: روزه و حجّ آرامشدهنده قلوب آدميان است.
6. ورود به بهشت:
قال رسولالله: انّ الجنّه باباً يدعي الريان لا يدخل منه الّا الصائمون.[6] رسول اكرم (ص) ميفرمايد: براي بهشت دري است به نام ريّان كه فقط روزهداران از آن در داخل ميشوند.
7. دعاي ملائك:
قال رسولالله: انّ الله وكّلَ ملائكة بالدّعاء للصّائمين.[7] رسول اكرم (ص) ميفرمايد: خداوند ملائكهاي را مأمور كرده است تا به روزهداران دعا كنند.
8. استجابت دعا:
قال ابوالحسن: دعوةالصائم تستجاب عند افطاره.[8] امام رضا (ع) ميفرمايد: دعاي روزهدار هنگام افطار به اجابت ميرسد. از آثار ديگر روزه در روايات، ميتوان به دور كردن شيطان از انسان و قبولي اعمال و شفاعتش نام برد كه در كتاب بحارالانوار، جلد 96 و كتاب علل الشرايع صدوق و خطبه شعبانيّه، بيان شده است.
منبع:
1 . مجلسي، محمد باقر، بحار الانوار، تهران، المكتبه الاسلاميه، 1388 هـ ، ج 96، ص 255.
2 . وسايل الشيعه، ج 7، ص 3 .
3 .مكارم شيرازي، ناصر، اخلاق در قرآن، مدرسه الامام علي ابن ابيطالب، 1378، ج 2، ص 315.
4 .بحار الانوار، ج 96، ص 368.
5 . طوسي ،محمد بن الحسن ،امالي ، ص296
6 . بحار الانوار، ج 96، ص 252.
7 . همان، ص 253.
8 . همان، ص 255.