يوگا نوعي ورزش همراه با تمركز است و از آثار معنوي-فرهنگي و تربيتي و ارتباط با مبداء هستي كاملا تهي است در حالي كه نماز جامع ترين و كامل ترين راه پرواز از جهان ماده و پيوستن به معبود و معشوق حقيقي و كمال و جمال مطلق است.
هر يك از شرائط، اجزاء، اقوال و افعال نماز داراي معاني و اسراري عظيم و در بردارنده اصول تربيتي و پبام آور فرهنگي خاص هستند كه هيچ يك از آن ها در يوگا وجود ندارد.
به نظر مي رسد آن چه باعث اين مقايسه نادرست شده چند چيز است:
الف - اين كه غالباً نمازهاي ما حقيقي و با حضور قلب و آداب باطني نيست و چون به ژرفاي نماز راه نيافته و نماز در هويداي دل ما رسوخ نكرده است.با حركات ديگري كه با نگرش سطحي مشابه مي نمايند يكسان انگاشته مي شود.
ب - بي توجّهي به اسرار و روح نماز و تعاليم و پيامدهاي معنوي-تربيتي-روحاني-دنيوي و اخروي هريك از اجزاء و شرايط آن باعث پناه بردن به ارزش هايي چون يوگا مي شود. بايد بدانيم كه يوگا تنها يك ورزش براي تقويت بعدي از ابعاد دروني انسان است و براي عبادات و نيايش و شكرگزاري آفريدگار نيست[1].

پي نوشت:
[1] - يكصد وده پرسش درباره نماز، واحد پاسخگويي به سوالات نماز، زير نظر : مجتبي كلباسي، انتشارات ستاد اقامه نماز، 1388ش، نهم
كتاب پرسش ها و پاسخ هاي نماز، سيد حسن موسوي (مركز تخصصي نماز)