(بعضي مي گويند فلسفه نماز اين است كه انسان را از فحشا و منكر باز بدارد پس كسي كه فحشا و منكر را مرتكب نمي شود، نيازي به نماز خواندن ندارد؟ ما نيز گناه نمي كنيم به همين خاطر هم نماز نمي خوانيم.)

اگر قرار بود با اين استدلال كسي نماز نخواند، بايد چهارده معصوم عليه السّلام به خاطر معصوم بودنشان از اقامه نماز معاف مي شدند و حال آن كه اين بزرگواران بيش تر از همه نماز مي خواندند.
ادعاي چنين افرادي مبني بر گناه نكردنشان يك ادعاي پوچ و بي اساس است چرا كه بدترين گناهي كه هر روز مرتكب مي شوند، تخلف از دستور الهي مبني بر ترك نماز است و شايد ادعاي اين افراد به خاطر عدم شناخت آن ها از گناهان مي باشد كه در اين صورت توصيه مي كنيم براي آشنايي با گناهان به كتاب «گناهان كبيره» شهيد محراب آيت الله دستغيب مراجعه نمايند.
فلسفه و آثار و بركات نماز منحصر در بازدارندگي از گناه نيست بلكه مجموعه اي از حكمت ها و آثار و بركات در آن نهفته است كه با ترك نماز، انسان از تمامي اين آثار محروم مي گردد.[1]

پي نوشت :
[1]- ر ك به فصل «فلسفه نماز» و «آثار و فوائد نماز» در همين كتاب
كتاب پرسش ها و پاسخ هاي نماز، سيد حسن موسوي (مركز تخصصي نماز)