ج. موارد آن مختلف است. (به مسائل 1188 تا 1190 رساله رجوع شود.)
«١١٨٨» مأموم بايد غير از آنچه در نماز خوانده مي‌شود و حكم آن گفته شد، كارهاي ديگر نماز، مانند ركوع و سجود را با امام يا كمي بعد از امام به‌جا آورد و نبايد پيش از امام انجام دهد، و همچنين نبايد زياد از امام عقب بماند به‌طوري‌كه مثلاً امام از ركوع برخيزد، ولي مأموم هنوز به ركوع نرفته باشد، و احتياط در اين است كه با امام هم انجام ندهد، بلكه كمي بعد از امام انجام دهد. ولي اگر پيش از امام مشغول افعال نماز شود يا اينكه از او زياد عقب بماند، چنانچه تكبيرةالاحرام را بعد از امام گفته و جماعت منعقد شده باشد نمازش بنابر اقوي صحيح است، ولي معصيت كرده است، و اگر اين مخالفت در نماز زياد واقع شود، مخصوصاً اگر در چند ركن انجام بگيرد ممكن است از نماز جماعت خارج شود، ولي اصل نماز صحيح است.
«١١٨٩» اگر مأموم عمداً زودتر از امام سر از ركوع بردارد، بايد بايستد تا امام سر از ركوع بردارد، و اگر به قصد متابعت، دوباره به ركوع برگردد، نمازش باطل است.
«١١٩٠» اگر مأموم عمداً در غير ركعت اول خودش، زودتر از امام به ركوع برود، بايد صبر كند تا امام به او برسد و با او ركوع را تمام كند و برگشتن جايز نيست و در صورتي كه تمام قرائت امام را درك كرده باشد نماز او صحيح است و اگر به حالت ايستاده برگشت و با امام دوباره ركوع كرد، نمازش باطل است، و اگر دوباره ركوع نكرد نماز و جماعتش صحيح است، اگرچه معصيت كرده است.
پي نوشت :
استفتاءات ( آيت الله بهجت )؛ ج 2 ، احكام نماز جماعت ، تبعيّت از امام جماعت ، س 2699.