از آنجا كه در قيامت آدمى هم روح دارد و هم جسم (البته روح و جسم متحوّل شده و مناسب با قوانين و سنن آن عالم)، عذاب جهنم و نعمت بهشت، هم به روح تعلق دارد و هم به جسم و اين مطلب را آيات و روايات تأييد مى ‏كند[1].
براى روشن شدن بهتر مطلب در باب عذاب جسمى و روحى جهنم و نيز نعمت جسمى و روحى بهشت، به اشارات چند آيه از قرآن بسنده مى ‏شود:
1. عذاب جسمانى: آتش سوزان،[2] مى ‏خورند؛ ولى سير نمى ‏شوند[3]؛
2. عذاب روحانى: سوختن نفس آدمى‏ [4] و حسرت بى ‏پايان‏ [5]؛
3. نعمت جسمانى: نوشيدنى‏ هاى گوارا [6]؛
4. نعمت روحانى: خشنودى خدا[7] و زدودن كينه از نفوس‏ [8].

پي نوشت:
[1] نگا: محسن فيض كاشانى، اصول المعارف‏، ص 224 و 225.

[2] سوره اعلى، آيه 12.

[3] سوره واقعه، آيات 51- 53.

[4] سوره همزه، آيات 4- 7.

[5] سوره آل عمران، آيه 192.

[6] سوره محمد، آيه 15.

[7] سوره توبه، آيه 72.

[8] سوره اعراف، آيه 43.

محمد رضا كاشفي، فرجام شناسى، ص 95.