سوره طه، آيه 37: («ولقد مننّا عليك مرّةً أخري»)

هنگامي كه كاهنان، به فرعون خبر دادند كه فرزندى در بنى اسرائيل متولد مى ‏شود، كه زوال ملك او به دست وى صورت مى‏ گيرد، ناگزير فرعون فرمان داد تا هر فرزندى كه در بنى اسرائيل متولد مى ‏شود به قتل رسانده شود، اما طبق تدبير الهي موسى (ع) به دنيا آمد و خداوند به مادرش وحى نمود كه هر وقت از عُمال فرعون احساس خطر كردى فرزندت را در صندوقچه اى بگذار و او را در رود نيل بينداز. در اينجا مستقيما به دريا امر شد كه امانت الهي را به سلامت به ساحل برساند: («أن اقذ فيه في التابوت فاقذ فيه في اليمّ فلْيلقه اليمُّ بالساحل»)[1]

اما در مرتبه دوم دامنه بركت نجات موسي از دريا، امت وي را نيز در برگرفت و آن هنگامي بود كه اصحاب موسي، دريا را روبرو و سپاه فرعون را در تعقيب خود مي ديدند و گفتند: هم ‏اكنون به ما مي‏ رسند. اما موساي كليم با قاطعيت و آرامش كامل، فرمود: هرگز به ما نمي‏ رسند، زيرا كليددار نظام هستي با من است. و عصاي موسي (ع)، به اذن الهي دريا را از هم شكافت. در اينجا دستور مستقيم به انفلاق و شكاف دريا صادر نشد، اما تصريح امر به ضرب دريا با عصا، به منزله امر كردن به دريا به امتثال و انفلاق است. («فأوحينا إلي موسي أن اضرب بعصاك البحر فانفلق ...»)[2]

پي نوشت:

[1] طه، 39.

[2] شعراء، 63.

ترجمه تفسير الميزان، ج‏14،ص 206. تفسير تسنيم، ج4، ص 374-375.