يك باب منزل مسكونى بين دو برادر با سرمايه متفاوت شراكت است. سرمايه برادر كوچك 000/ 270 تومان و سرمايه برادر بزرگ 000/ 110 تومان است. سند منزل قانونا سه دانگ به سه دانگ به نام دو برادر است و زحمت ساختن منزل را برادر بزرگ به عهده داشته است و لفظا قرار بر اين شده بود كه با هم زندگى كنند و اگر روزى خانه را فروختند هر كس سرمايه خود را از ميان بردارد و استفاده خانه را نصف به نصف شريك باشند. اكنون قصد فروش دارند برادر كوچك چون سرمايه بيشترى گذاشته است‏ مى ‏گويد هر كس به نسبت سرمايه خود بايد استفاده ببرد. با توجه به قرارداد لفظى فوق الذكر حكم شرعى چيست؟

اگر قرار مذكور به صورت شرط در ضمن عقد بوده بايد طبق آن عمل شود و الا ربح به نسبت سرمايه تقسيم مى‏ شود. و در صورتى كه زحمت برادر بزرگتر در ساختن خانه با اذن ديگرى و عدم قصد مجانيت بوده حق مطالبه اجرت المثل در مقدار سهم برادر دارد.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌2، شركت، س 38