چند فرزند حضرت زينب سلام الله عليها در كربلا به شهادت رسيدند (برخي منابع تنها نام يك فرزند را برده‌اند)
دو (يا به نقل برخي سه) پسر از فرزندان حضرت زينب(س) از همسرشان عبدالله بن جعفر در واقعه كربلا حضور داشته و ايشان را همراهي مي‌كردند. آن‌ها در ركاب دايي بزرگوارشان حضرت اباعبدالله الحسين(ع) به شهادت رسيدند. حضرت زينب پس از شهادت علي اكبر(ع) آنان را آماده نبرد و جان فشاني در راه حق نمود. آنان را مي‌توان جزء اولين شهداي بني‌هاشم معرفي نمود كه به طور خلاصه و مستند در ادامه به آن اشاره مي‌شود:
1- عَوْن بن‌عبداللّه بن‌جعفر*
سومين شهيد از بني‌هاشم، عَوْن بن‌عبداللّه بن‌جعفر بود.[1]
عَوْن بن‌عبداللّه به ميدان رفت و چنين رجز ميخواند:
إن تنكروني فأنا ابن‌جعفر شهيد صدق في الجنان أزهر
يطير فيها بجناح أخضر كفي بهذا شرفاً في المحشر
اگر مرا نميشناسيد من پسر جعفر [طيار] هستم. آن شهيد راستين كه در بهشت، نوراني است و با بال‌هاي سبز پرواز ميكند و همين شرافت براي روز محشر كافي است.
او سه سواره و هيجده پياده را از دشمنان كشت و خود به دست عبداللّه بن‌قُطْنَة (قُطْبَة) طائي كشته شد.[2]
2- محمّد بن‌عبداللّه بن‌جعفر
سپس محمّد بن‌عبداللّه بن‌جعفر به ميدان رفت در حالي كه چنين رجز ميخواند:
نَشكُوا اِلَي اللَّهِ مِنَ الْعُدْوانِ فِعالَ قَوْمٍ فِي الرَّدي عمْيانِ
قَدْ تَرَكوُا مَعالِمَ القُرْآنِ و أَظْهَروا الْكُفْرَ مَعَ الطُّغْيانِ
«از ستمگري و كردار دشمناني كه با كوري به فرومايگي افتادهاند به خداوند شكايت ميكنيم، اينان نشانههاي قرآن را رها كرده و كفر و سركشي را آشكار ساختهاند».
وي سخت جنگيد تا به شهادت رسيد.[3] ابن‌شهراشوب مي‌گويد: او ده نفر از دشمنان را از پاي در آورد.[4] او سرانجام به دست عامر بن نَهْشَل تِيْمي به شهادت رسيد.[5]
3- شهادت عبيداللّه بن‌عبداللّه بن‌جعفر
ابوالفرج اصفهاني[6] و ابن‌شهراشوب[7] عبيداللّه بن‌عبداللّه بن‌جعفر را جزء شهداي كربلا ذكر كردهاند، كه به دست بِشْر بن‌حُويطر قانصي كشته شد
*ـ جعفر طيّار برادر اميرالمومنين كه سالها در حبشه بود و مسئوليت مسلمانان مهاجر به آن‌جا را بر عهده داشت.
[1] ـ طبري، تاريخ الامم والملوك، ج5، ص447؛ بَلاذُري، انساب الاشراف، ج3، ص406؛ شيخ مفيد، الارشاد، ج2، ص107.
[2] ـ . ابن‌شهراشوب، مناقب آل ابي طالب، ج 4، ص 115؛ طبري،تاريخ الامم والملوك، ج5، ص447؛ بَلاذُري، انساب الاشراف، ج3، ص406 ؛ شيخ مفيد، الارشاد، ج2، ص107؛ خوارزمي، مقتل الحسين ، ج2، ص27.
[3] ـ خوارزمي، پيشين، ج2، ص26.
[4] ـ ابن‌شهراشوب، پيشين، ج4، ص115.
[5] ـ طبري، پيشين، ج5، ص447؛ بَلاذُري، انساب الاشراف، ج3، ص406؛ شيخ مفيد، الارشاد، ج2، ص107.
[6] ـ ابوالفرج اصفهاني، مقاتل الطالبيين، ص 61.
[7] ـ ابن‌شهراشوب، مناقب آل‌ابي‌طالب، ج4، ص115.