آيه 67 سوره يوسف زماني را به تصوير مي كشد كه برادران يوسف قصد حركت به سمت شهري را دارند كه يوسف در آن وزارت مي كند،در حاليكه هنوز او را نمي شناسند. هنگام خداحافظي، حضرت يعقوب(ع) از آنها مي خواهد همگي با هم از يك دروازه وارد نشوند، بلكه تقسيم شوند و از دروازه هاي مختلف وارد شهر شوند:
«وَ قَالَ يَابَنىِ‏َّ لَا تَدْخُلُواْ مِن بَابٍ وَاحِدٍ وَ ادْخُلُواْ مِنْ أَبْوَابٍ مُّتَفَرِّقَةٍ  وَ مَا أُغْنىِ عَنكُم مِّنَ اللَّهِ مِن شىَ‏ْءٍ  إِنِ الحُْكْمُ إِلَّا لِلَّهِ  عَلَيْهِ تَوَكلَّْتُ  وَ عَلَيْهِ فَلْيَتَوَكلَ‏ِ الْمُتَوَكِّلُونَ» و گفت: «اى پسران من، [همه‏] از يك دروازه [به شهر] درنياييد، بلكه از دروازه‏ هاى مختلف وارد شويد، و من [با اين سفارش،] چيزى از [قضاى‏] خدا را از شما دور نمى ‏توانم داشت. فرمان جز براى خدا نيست. بر او توكل كردم، و توكل كنندگان بايد بر او توكل كنند.»
اكثر مفسران معتقدند اين آيه مربوط به چشم زخم مي باشد. [1] يعني يعقوب مي ترسيد كه پسرانش كه هم صاحب جمال و هيبت بودند و هم تعدادشان زياد بود هنگام ورود به شهر توجه مردم را به خود جلب كرده و مورد چشم زخم قرار بگيرند؛ به همين دليل از آنها خواست همگي باهم وارد شهر نشوند.[2] اما تعداد كمي از مفسران مانند آيه الله معرفت از مخالفان ارتباط اين آيه با چشم زخم و كلا خود چشم زخم هستند. آيه الله معرفت صريحا بيان مي كند كه در قرآن هيچ سخني يا اشاره اي به چشم زخم وجود ندارد.[3] اين مفسران براي اين درخواست يعقوب توجيه ديگري ذكر مي كنند:
برخي مي گويند يعقوب مي دانست پادشاه مصر همان پسرش يوسف است، ولي خداوند به او اجازه بيان آن را نداده بود. بنابراين از پسرانش خواست از يك در وارد نشوند و در واقع غرض اصلي او اين بود كه بنيامين تنها به نزد يوسف برود،[4] يا اينكه يوسف بتواند به راحتي با تك تك برادرانش مواجه شود و در ابراز احساسش با بنيامين و نيز ساير برادران راحت تر باشد.[5]  
برخي دليل ديگري ذكر مي كنند و آن اين است كه يعقوب از حسادت مردم نسبت به پسرانش ترسيد و اين كه آواز قدرت آنها به پادشاه برسد و پادشاه نيز از ترس به خطر افتادن پادشاهي اش آنها را به قتل برساند.[6] اين صاحبنظران كه تعداد كمي از مفسران را تشكيل مي دهند، به طور كلي پديده چشم زخم را نفي كرده و براي آن هيچ دليل و مدركي نمي پذيرند. اما روايات بسياري موجود است كه بر حقيقت داشتن چشم زخم دلالت مي كنند، مانند روايتي از پيامبر اكرم(ص) كه مي فرمايد: «أَنَّ الْعَيْنَ حَقٌّ تَسْتَنْزِلُ الْحَالِقَ»[7] و نيز فرمودند: «الْعَيْنُ حَقٌّ و لَو كان شَيُ سابقُ القدر لسبقه الْعَيْن»[8] و نيز روايتي كه در آن پيامبر(ص) حسن و حسين عليهماالسلام را با دو سوره ناس و فلق تعويذ مي نمودند.[9]  بنابراين بهترين دليل براي درخواست يعقوب از پسرانش همان جلوگيري از چشم خوردن آنها است.
پي نوشت:
[1] . مفاتيح الغيب،  فخرالدين رازي، محمد بن عمر،بيروت، دار احياء التراث العربى، 1420 ق،  ج‏18، ص: 481
[2] . جصاص، احمد بن علي، أحكام القرآن، بيروت، دار احياء التراث العربي،1405ق، ج‏4، ص390؛ زمخشري، محمود، الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل، بيروت: دار الكتاب العربي، چاپ سوم، 1407 ق، ج‏2، ص: 488
[3] .شبهات و ردود حول القرآن،  معرفت،محمد هادي، موسسه التمهيد، قم،1423ق، ص: 230
[4] . مفاتيح الغيب، ج‏18، ص: 483
[5] . معرفت، محمدهادي، شبهات و ردود حول القرآن، ص: 230-229
[6] .  التبيان في تفسير القرآن،طوسي، محمد بن حسن،بيروت، دار احياء التراث العربى، بي تا، ج‏6، ص: 167
[7] . چشم زخم حقيقت دارد كه هر بلندي را به زير مي كشد. بحار الأنوار، ج‏60، ص 6
[8] . چشم زخم حقيقت دارد و اگر چيزي بخواهد بر قدر پيشي گيرد، آن چشم زخم است. بحار الأنوار، ج‏60، ص26
[9] . مفاتيح الغيب، ج‏18، ص: 482-481