از آنجا كه وحي يك دليل قطعي است و خرد هم چراغي است كه خداوند در درون هر انساني روشن ساخته است، هرگز نبايد ميان اين دو حجت الهي تعارض رخ دهد، و اگر احياناً در موردي تعارضي بدوي به نظر رسيد، بايد بدانيم يا برداشت ما از دين در آن مورد صحيح نبوده و يا در مقدمات دليل قطعي، اشتباهي رخ داده است. چه، خداوند حكيم هيچگاه بشر را به دو راه متعارض دعوت نمي كند.
همان گونه كه تعارض حقيقي ميان عقل و وحي متصور نيست، بين علم و وحي نيز هرگز تعارض رخ نخواهد داد و اگر در مواردي ميان آن دو، نوعي تنافي به چشم خورد، باز بايد گفت يا برداشت ما از دين در موارد مزبور صحيح نبوده و يا اينكه علم به مرحله قطعيت نرسيده است. غالبا نيز منشا تعارض همين شق دوم است، كه فرضيه هاي علمي عجولانه بصورت علم قطعي تلقي مي شود، آنگاه تصور تعارض پيش مي آيد.

منبع پاسخ: كتاب منشور عقايد اماميه، آيه الله سبحاني، اصل چهارم، ص 16