پيامبر بنابر مشهور دو ماه بعد از رحلت پدر متولد شد، به همين جهت او تحت ‏سرپرستى جدش عبدالمطلب قرار گرفت، و عبدالمطلب طبق رسوم بزرگان قريش او را به زنى صحرانشين به نام «حليمه‏» كه از نجابت و لياقت ‏خاصى برخوردار بود سپرد، تا به وى شير داده و در آغوش صحرا و فضاى باز و محيط آزاد پرورش دهد، و از بيمارى و احيانا وباى شهر مكه در امان باشد.

بدين گونه محمد (صلى الله عليه و آله) در صحرا و ميان قبيله «بنى اسد» كه حليمه نيز از آنها بود پرورش يافت.[1]

 

پي نوشت:---------------------------------

[1] . علي دواني، تاريخ اسلام ازآغاز تاهجرت، ص62.