چند سال قبل زنى در كارخانه ‏اى استخدام مى ‏شود و مشغول كار مى‏ گردد. با توجه به اينكه كارخانه ‏ها قبل از انقلاب خصوصى و در اختيار افراد سرمايه ‏دار بوده و اين كارخانه نيز متعلّق به چند نفر بوده كه چند تن از آنها بعد از انقلاب اعدام گرديدند. چون محصول اين كارخانه پارچه بود اين خانم نيز از آنجا پارچه به خانه مى ‏آورده (شايد اسمش دزدى باشد) البته اين امر قبل از انقلاب بوده ولى بعد از انقلاب كه كارخانه‏ ها ملّى اعلام شد آوردن پارچه توسط اين خانم تقليل پيدا كرد ولى باز چند دفعه‏ اى‏ تكرار شد و پارچه ‏هايى را كه از آنجا آورده بود به اكثر افراد فاميل و افراد بى ‏بضاعت و دوست و آشنا داده و مقدارى هم خود و خانواده ‏اش استفاده كرده ‏اند، البته هنوز هم مقدارى از آن پارچه‏ ها به طور استفاده نشده در صندوق مانده ولى بعد از مدتى كه از انقلاب مى‏ گذشت به خود آمده و از كار خود وجدانا پشيمان شده و خواسته كه بداند از نظر شرعى چه تكليفى خواهد داشت، آيا مى‏ تواند با آن نماز بخواند و اگر نمى ‏تواند در چه صورتى اين پارچه‏ هايى را كه آورده حلال مى ‏شود و نماز با آن صحيح است؟

حكم غصب دارد و ضامن است.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌2، غصب، تصرف در اموال ديگران، س 55