1- در ابتداى جريان انقلاب اسلامى افغانستان افراد زيادى (كه اعضاى اصيل حزب حاكم خلق و پرچم بوده و اكثر آنان را قشر جوان تحصيل كرده تشكيل مى‏ داد) خود را از حزب خلق و پرچم مجزّى نموده يا ملحق به مجاهدين شدند و يا از مسائل سياسى كناره ‏گيرى نمودند، تكليف مجاهدين از ديدگاه شرع مقدّس إسلام در مورد آنان چه مى‏ باشد؟ 2- تعداد ديگرى كه [كه عضو احزاب مذكور نبوده ‏اند] در أثر تبليغات و مكر و حيله حزب خلق و پرچم به آنان پيوسته و بعد از چندى دوباره از آنان جدا شده يا با مجاهدين إعلام همكارى نموده ‏اند و يا گوشه ‏گيرى را اختيار كرده‏ اند. تكليف مجاهدين در مورد چنين اشخاص چه مى‏ باشد؟ لازم به تذكّر است كه اعضاء اصيل و سازمانى خلق و پرچم در ظاهر سخت إظهار ندامت و پشيمانى مى‏ نمايند و دستورات دين مقدّس إسلام از قبيل نماز، روزه و ... را انجام مى‏ دهند؟

‏
تا كفر و ارتداد آنها به وجه شرعى ثابت نشود حكم سائر مسلمين را دارند، و در صورت ثبوت ارتداد گرچه توبه آنها قبول مى‏شود ولى حكم ارتداد با توبه ساقط نمى‏شود.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌3، مسائل متفرقه، ارتداد، س 62