در حديثي شريف رسول خدا(ص) به معاذ مى ‏فرمايد:

اگر اين حديث را حفظ كنى تو را سودمند مى ‏باشد و اگر حفظ نكنى، نزد خدا بر تو حجّت است. و خلاصه حديث اين است كه آن حضرت در اين حديث، هفت حجاب ذكر مى ‏فرمايد كه هر يك مانع از قبولى عمل است:
حجاب نخست: «غيبت» است كه نمى ‏گذارد عمل صاحبش پذيرفته گردد.
حجاب دوّم: «ريا» و اينكه هدف از عمل، به خاطر دنيا باشد.                     
حجاب سوّم: «تكبر بر بندگان خدا» است.
و حجاب چهارم: «عجب».
و حجاب پنجم: «حسد» است.
حجاب ششم: «قساوت قلب و بى رحمى» است.
و حجاب هفتم: «اراده شهرت داشتن به عمل» است.

معاذ گريه كرد و اظهار عجز و قصور خود نمود، پس آن حضرت فرمود: «اگر در عملت تقصير است، پس زبانت را از برادرانت قطع كن؛ يعنى با زبانت مردم را اذيّت مكن و اظهار خوبى خود را با مذمّت كردن برادرانت كسب منما و در عمل، ريا مكن و در مجلس ناسزا نگو و خودت را بر مردم، بزرگ نمايش نده كه خيرات دنيا از تو بريده مى‏ شود و حريم مردم را هتك و پاره نكن وگرنه سگ هاى دوزخ تو را پاره مى ‏كنند؛ خداوند مى‏ فرمايد: «وَالنشِطتِ نَشْطًا».[1] آيا مى‏ دانى ناشطات كيستند؟ سگ هاى جهنّم اند كه گوشت و استخوان را پاره مى‏ كنند».[2]
معاذ اين حديث را بيشتر از قرآن تلاوت مى ‏نمود تا عمل به آن را فراموش نكند.

پي نوشت:

[1] نازعات/2.

[2] فلاح السائل: ص 231 ح 128، عدّة الداعي: ص 229 كلاهما عن معاذ، بحارالأنوار: ج 70 ص 248 ح 20؛ الدرّ المنثور: ج 8 ص 405 نقلًا عن ابن مردويه عن معاذ.