انگيزه انسانهاي با تقوا، بسيار فراتر از انسان‏هاى عادى است؛ زيرا متقين، كار و تلاش و ... را عبادت مى‏ دانند و هرگز كم‏ كارى نخواهند كرد؛ چرا كه همواره ناظر واقعى را حاضر مى ‏بينند و كار آنان، با عشقى وصف ناشدنى پيوسته است. ويژگى متّقين در نزد امام باقر عليه السلام، چنين است: «إنَّ أهلَ التَّقوى‏ أيسَرُ أهلِ الدُّنيا مَؤونَةً وَ أكثَرُهُم لَكَ مَعُونَةً [1]: تقواپيشگان، كم خرج و زحمت‏ ترين مردم دنيايند، و كمك ‏كارترينِ آنان نسبت به تو.»
كم ‏هزينه بودن و پُركارى، از خصوصيات اهل تقواست. آنان، پُرتلاش و كم‏ توقّع هستند و آفتِ كم‏ كارى و پُرتوقّعى، از آنِ ديگران است. صَعصَعة بن صوحان، از ياران نيك امام على (ع) و از كسانى بود كه سعى داشت‏ امام (ع) را بشناسد و بى ‏ترديد، از آنانى است كه در نخستين پلّه تقوا قرار دارد. وى، بارها در برابر معاويه و تهى ‏مغزان دربار بنى ‏اميّه، والايى ‏هاى حضرت (ع) را بيان كرد.
هنگامي كه حضرت على عليه السلام شنيد كه صعصعه در بستر بيمارى است، به عيادت او رفت و در سپاس‏گزارى از او فرمود: «إن كُنتَ- لَمّا عَلِمتُ- لَخَفيفَ المَؤُونَةِ عَظيمَ المَعُونَةِ [2]: تا آن جا كه من مى‏ دانم، تو كم ‏هزينه و پُربهره ‏اى.»
 

پي نوشت:
[1] الكافى، ج 2، ص 133.

[2] الغارات، ج2، ص524.