رزق در لغت به معنى بخشش مستمر و متداوم است، اعم از مادّى يا معنوى، بنابراين، هر گونه بهره اى را كه خداوند نصيب بندگان مى كند، از مواد غذائى، مسكن و پوشاك، و يا علم و عقل و فهم و ايمان و اخلاص، به همه اينها «رزق» گفته مى شود، و آنها كه مفهوم اين كلمه را محدود به جنبه هاى مادى مى كنند، توجه دقيق به موارد استعمال آن ندارند.قرآن درباره شهيدان راه حق مى گويد: بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُون: «آنها زنده اند و نزد پروردگارشان روزى مى برند»(1) روشن است روزى شهيدان، آن هم در جهان برزخ، نعمتهاى مادى نيست، بلكه همان مواهب معنوى است، كه حتى تصورش براى ما در اين زندگى مادى مشكل است.

منبع:

1 ـ آل عمران، آيه 169.

تفسير نمونه، جلد9، صفحه 34.