خانمى در سال 1310 شمسى كلّيّه ما يملك خود را از منقول و غير منقول به همسر خود صلح نموده با شرط:
1- خيار فسخ در مدّت سى سال.
2- استيفاء منافع براى خود در مدّت مذكور.
3- در صورت فوت مصالحه كننده در بين مدّت، و عدم ظهور فسخ خيار، و استيفاء منفعت، و در صورت لزوم مصالحه، متصالح ثلث عين الصلح مزبور را با اطّلاع و صوابديد و نظارت شخص معيّن خرج كفن و دفن و تعزيه‏ داريهاى ثلاثه و سبعه و اربعين و سال مصالحه نمايد، و دو ثلث ديگر را چنانچه متصالح و مصالحه كننده مزبور أولادى داشته باشند بين أولاد مصالحه كننده مزبور به قرار ... لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنْثَيَيْنِ ...  قسمت نمايد، و چنانچه أولادى نداشته باشند تمامى عين الصلح مزبور را به هر قسمى كه بخواهد جهت خود تصرّف مالكانه نمايد، و كسى حقّ مزاحمت و ممانعت نداشته باشد. و در يازدهم شهريور 1310 شمسى مطابق 19 ربيع الثانى 1350 ه. ق صيغه شرعيّه جارى شد ضمنا در سال 1320 يك دختر كه تنها أولاد مصالحه كننده مزبور است به وجود آمده و در سال 1324 مصالحه كننده (مادر دختر) فوت نموده، خواهشمند است بفرمائيد منظور از اينكه "دو ثلث ديگر را بايد بين خود و أولاد مصالحه كننده مزبور به قرار للذكر مثل حظّ الانثيين قسمت نمايد" چيست؟ و سهم هر يك از متصالح و أولاد مصالحه كننده مزبور چقدر است؟

ظاهر تعبير لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنْثَيَيْنِ اينست كه بعد از إخراج "ثلث" بقيّه مطابق كتاب اللّه إرث شود، بنابر اين مال مورد صلح (بعد از إخراج ثلث آن در مخارج مورد وصيّت) بين شوهر متوّفاة و دختر او على ما فرض اللّه تقسيم مى‏ شود، ربع دو ثلث [كه باقى مانده است‏] به شوهر و بقيّه آن به دختر مى‏ رسد.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌3، احكام ارث، س 9