ج. به مسائل 823 تا 827 رساله رجوع شود(«٨٢٣» اگر يكي از كلمات حمد يا سوره را نداند، يا عمداً آن را نگويد يا به جاي حرفي حرف ديگر بگويد، مثلاً به جاي «ض»، «ظ» بگويد، به‌طوري‌كه در زبان عربي بگويند آن حرف را تلفظ نكرده، و موافق هيچ يك از قرائت‌هاي هفت‌گانه نباشد؛ يا جايي كه بايد بدون زير و زبر خوانده شود، زير و زبر بدهد، يا تشديد را نگويد، نماز او باطل است؛ بنابر احتياط .

«٨٢۴» اگر زير و زبر كلمه‌اي را نداند، بايد ياد بگيرد، ولي اگر كلمه‌اي را كه وقف كردن آخر آن جايز است هميشه وقف كند ياد گرفتن زير و زبر آن لازم نيست. ولي اگر نداند مثلاً كلمه‌اي با «س» است يا با «ص» بايد ياد بگيرد و چنانچه دو جور يا بيشتر بخواند، مثل آنكه در «اهدنا الصراط المستقيم»، مستقيم را يك مرتبه با سين و يك مرتبه با صاد بخواند، نمازش باطل است، مگر آنكه هر دو جور قرائت شده باشد و به اميد رسيدن به واقع بخواند .

«٨٢۵» رعايت مدّي كه در يك كلمه واقع شده واجب است؛ يعني اگر در كلمه‌اي «واو» باشد و حرف قبل از «واو» در آن كلمه پيش (ضمّه) داشته باشد و حرف بعد از واو در آن كلمه همزه (ء) باشد، مثل كلمه «سوء»، بايد آن «واو» را مدّ بدهد، يعني آن را بكشد؛ و همچنين اگر در كلمه‌اي «الف» باشد و حرف قبل از «الف» در آن كلمه زبر (فتحه) داشته باشد و حرف بعد از «الف» در آن كلمه همزه باشد، مثل «جاء»، بايد «الف» آن را بكشد؛ و نيز اگر در كلمه‌اي «ي» باشد و حرف پيش از «ي» در آن كلمه زير (كسره) داشته باشد و حرف بعد از «ي» در آن كلمه همزه باشد، مثل «جيء»، بايد «ي» را با مد بخواند؛ و اگر بعد از اين «واو» و «الف» و «ي» به جاي همزه (ء) حرفي باشد كه ساكن است، يعني زير و زبر و پيش ندارد، باز هم بايد اين سه حرف را با مدّ بخواند، مثلاً در «وَ لاَ الضَّآلّينَ» كه بعد از «الف» حرف لام ساكن است بايد «الف» آن را با مدّ بخواند .

«٨٢۶» وصل به سكون در نماز ـ بنابر اظهر ـ جائز است و وقف غير عمدي بر حركت، وضعاً صحيح است و اعاده ندارد و احوط آن است كه بدون عذر وقف به حركت ننمايد و معناي وقف به حركت آن است كه زير يا زبر يا پيش آخر كلمه‌اي را بگويد و بين آن كلمه و كلمه بعدش فاصله دهد، مثلاً بگويد «الرحمنِ الرحيمِ» و ميمِ الرحيم را زير بدهد و بعد قدري فاصله دهد و بگويد «مالك يوم الدين». و معناي وصل به سكون آن است كه زير يا زبر يا پيش كلمه‌اي را نگويد و آن كلمه را به كلمه بعد بچسباند مثل آنكه بگويد «الرحمنِ الرحيمْ» و ميمِ الرحيم را زير ندهد و فوراً «مالك يوم الدين» را بگويد .

«٨٢٧» تنوين اگر به كلمه‌اي كه با يكي از حروف «ي، ر، م، ل، و، ن» شروع مي‌شود برسد، ادغام كند؛ يعني نون را به آن حرف تبديل كند و با تشديد بگويد و نون ساكن اگر به يكي از آنها برسد، احتياط مستحب است كه ادغام كند.) .
پي نوشت :
استفتاءات ( آيت الله بهجت )؛ ج 2 ، احكام نماز ، افعال نماز ، قرائت ، س 1903.