نخست اينكه:منظور از (والد) ابراهيم خليل و از (ولد) اسماعيل ذبيح است و با توجه به اينكه در آيه قبل به شهر مكه سوگند ياد شده و مى دانيم ابراهيم و فرزندش بنيانگذار [تجديد بنا كننده] كعبه و شهر مكه بودند اين تفسير بسيار مناسب به نظر مى رسد بخصوص اينكه عرب جاهلى نيز براى حضرت ابراهيم و فرزندش اهميت فوق العاده اى قائل بود، و به آنها افتخار مى كرد و بسيارى از آنها نسب خود را به آن دو مى رساندند.

ديگر اينكه منظور آدم و فرزندانش مى باشد.

سوم اينكه منظور آدم و پيامبرانى هستند كه از دودمان او برخاسته اند.

و چهارم اينكه منظور سوگند به هر پدر و فرزندى است،چرا كه مساءله تولد و بقاء نسل انسانى در طول ادوار مختلف، از شگفت انگيزترين بدايع خلقت است، و خداوند مخصوصا به آن سوگند ياد كرده است .

جمع ميان اين چهار تفسير نيز بعيد نيست هر چند تفسير اول از همه مناسب تر به نظر مى رسد.

 

منبع:

تفسير نمونه جلد 27 صفحه 9