سوره نور/ آيه 26:

«الخْبِيثَت لِلْخَبِيثِينَ وَ الْخَبِيثُونَ لِلْخَبِيثَتِ وَ الطيِّبَت لِلطيِّبِينَ وَ الطيِّبُونَ لِلطيِّبَتِ أُولَئك مُبرَّءُونَ مِمَّا يَقُولُونَ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كرِيمٌ»

در اينكه منظور از «خبيثات» و «خبيثين» و همچنين «طيبات» و «طيبين» در آيه مورد بحث كيست؟، مفسران بيانات مختلفى دارند:
1 - گاه گفته شده منظور سخنان ناپاك و تهمت و افترا و دروغ است كه تعلق به افراد آلوده دارد و به عكس سخنان پاك از آن افراد پاك و با تقوا است (از كوزه همان برون تراود كه در او است).
2 - گاه گفته مى شود «خبيثات» به معنى «سيئات» و مطلق اعمال بد و كارهاى ناپسند است كه برنامه انسان ناپاك است و به عكس، «حسنات» تعلق به پاكان دارد.
3 - «خبيثات» و «خبيثون» اشاره به زنان و مردان آلوده دامان است، به عكس «طيبات» و «طيبون» كه به زنان و مردان پاك دامن اشاره مى كند و ظاهرا منظور از آيه همين است، زيرا قرائنى در دست است كه معنى اخير را تاييد مى كند:

الف - اين آيات به دنبال آيات افك و همچنين آيه «الزانى لا ينكح الا زانية او مشركة والزانية لا ينكحها الا زان او مشرك و حرم ذلك على المؤمنين» آمده و اين تفسير هماهنگ با مفهوم آن آيات است.
ب - جمله «اولئك مبرئون مما يقولون»-(آنها (زنان و مردان پاكدامن ) از نسبت هاى ناروائى كه به آنان داده مى شود منزه و پاك اند))- قرينه ديگرى بر اين تفسير مى باشد.

ج - اصولا قرينه مقابله خود نشانه اين است كه منظور از خبيثات، جمع مؤنث حقيقى است و اشاره به زنان ناپاك است در مقابل خبيثون، كه جمع مذكر حقيقى است.
د - از همه اينها گذشته در حديثى از امام باقر (عليه السلام ) و امام صادق (عليه السلام ) نقل شده كه اين آيه همانند «الزانى لا ينكح الا زانية او مشركة» مى باشد، زيرا گروهى بودند كه تصميم گرفتند با زنان آلوده ازدواج كنند، خداوند آنها را از اين كار نهى كرد، و اين عمل را ناپسند شمرد.
ه‍ - در روايات كتاب نكاح نيز مى خوانيم كه ياران امامان، گاه سؤ ال از ازدواج با زنان خبيثة مى كردند كه با جواب منفى روبرو مى شدند، اين خود نشان مى دهد كه خبيثة، اشاره به زنان ناپاك است نه سخنان و نه اعمال ناپاك .

سؤ ال ديگر اينكه آيا منظور از خبيث بودن اين دسته از مردان و زنان يا طيب بودن آنها همان جنبه هاى عفت و ناموسى است  يا هر گونه ناپاكى فكرى و عملى و زبانى را شامل مى شود.اگر سياق آيات و رواياتى را كه در تفسير آن آمده در نظر بگيريم محدود بودن مفهوم آيه به معنى اول صحيحتر به نظر مى رسد در حالى كه از بعضى از روايات استفاده مى شود كه خبيث و طيب در اينجا معنى وسيعى دارد و مفهوم آن منحصر به آلودگى و پاكى جنسى نيست روى اين نظر بعيد به نظر نمى رسد كه مفهوم نخستين آيه همان معنى خاص باشد ولى از نظر ملاك و فلسفه و علت قابل تعميم و گسترش است و به تعبير ديگر آيه فوق در واقع بيان گرايش سنخيت است هر چند با توجه به موضوع بحث سنخيت در پاكى و آلودگى جنسى را مى گويد.

 منبع:

تفسير نمونه ج14 ص422تا424