روستايى داراى رودخانه است كه در سالهاى گذشته مى ‏توانسته‏ به مساحت معيّنى باغات را آبيارى كند، امّا در زمان فعلى، بواسطه توسعه كشاورزى، زمينهاى موات، زير درخت كارى قرار گرفته و باعث نرسيدن آب به باغهاى اوليّه است. در اين صورت لازم مى ‏آيد كه باغهاى جديد و قديم هر دو بخشكد، آيا مى‏ توان باغهاى جديد الاحداث را از آب رودخانه ممانعت نمود يا خير؟

ممانعت از احداث باغ جديد جايز نيست، بلى صاحبان باغهاى جديد بيش از سهم خود كه قبلا داشتند از آب حق ندارند.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌2، احياء موات و مشتركات، مشتركات راهها، س 53