معجزه پيامبران و اولياى الهى با كارهاى ساحران و مرتاضان چند تفاوت دارد: 

الف. رياضت هاى روحى پيامبران و اولياى الهى، جز از طريق عبادت هاى شرعى صورت نمى گيرد، در حالى كه مرتاضان و كاهنان و ... از هرگونه رياضت روحى كه در تقويت روح و چيره شدن آن بر عالم ماده، مؤثر باشد استفاده مى كنند.
ب. عامل غيبى مؤ ثر در تحقق معجزه هاى پيامبران و اولياى الهى، عنايت و مشيت و يژه خداوند است، ولى عامل نامرئى كه مرتاضان و ساحران را كمك مى دهد، شياطين يا جن مى باشند.
ج. پيامبران و اولياى خداوند، از كارهاى خارق العاده، جز در مسير رضاى خدا و مصالح مكلفان استفاده نمى كنند و هرگز آن را براى مقاصد فردى و نفسانى به كار نمى برند، در حالى كه ديگران تنها مصالح و منافع خود را مد نظر دارند و به انگيزه كسب مال يا مقام يا انتقام جويى هاى شخصى از قدرت استفاده مى كنند.
د. معجزه هاى پيامبران و اولياى الهى، غير قابل معارضه و شكست ناپذير است، زيرا متكى به اراده و عنايت ويژه الهى است كه مقهور چيزى نيست، ولى كارهاى خارق العاده ساحران و مرتاضان، قابل معارضه و شكست پذير است، زيرا اولا: مغلوب معجزه هاى پيامبران مى باشند و ثانياً: برخى از آنها بر برخى ديگر غلبه مى كند.
هـ . از آن جا كه پشتوانه معجزه هاى پيامبران، مشيت و عنايت ويژه الهى است، معجزه هاى آنها، منحصر به نوع يا صنف خاصى از كارها نمى باشد، بلكه به حكم مقتضيات احوال و شرايط مختلف كارهاى خارق العاده گوناگونى را انجام مى دهند، در حالى كه مرتاضان يا ساحران تنها از عهده انجام كارهاى خارق العاده معينى بر مى آيند. نمونه هايى از اين تنوع و گوناگو نى را در معجزه هاى حضرت موسى(ع) مى يابيم.[1] همين تنوع را در شكلى وسيع تر، در مورد معجزه هاى پيامبر اسلام(ص) مى يابيم.[2]

منابع:

1- اعراف، آيه 117 ـ 126.

2- راهيان نور، دفتر تبليغات اسلامى، ص 126 ـ 130 و پيام قرآن، ج 7، ص 287.