در برخي آيات قرآن كريم مطالبي است كه به ظاهر دلالت بر عدم شفاعت در قيامت ميكند به طور مثال خداوند در قرآن كريم مي فرمايد: «لا بيع فيه و خله و لا شفاعه»، نه خريد و فروش است، نه دوستي، ونه شفاعت.(1)
منكرين شفاعت معتقدند كه قرآن مي گويد: اي افراد با ايمان از آنچه به شما روزي داده ايم انفاق كنيد زيرا امروز قدرت انفاق داريد و در جهان ديگر قدرت انفاق نداريد، بلكه آنجا محل برداشت زراعت هايي است كه در دنيا انجام شده است و در آنجا نه خريد و فروش مي توان كرد تا سعادت و نجات از عذاب را خريداري نمود و دوستي هاي دنيوي نيز سودي ندارد و شفاعت شافعين نيز سودي ندارد. بنابراين از ظاهر آيه شريفه استفاده مي شود كه هيچ گونه شفاعتي فايده چنداني ندارد.(2)
اما در جواب بايد گفت درست است در اين آيه خداوند شفاعت را به طور كلي نفي كرده اما در آيه بعدي كه به آيه الكرسي معروف است به وجود شفيعات تصريح مي كند كه به اذن خداوند درباره گروهي شفاعت خواهند كرد. چنانكه مي فرمايد: «من ذا الذي يشفع عنده الا بأذنه»، كيست كه در نزد او، جز به فرمان او شفاعت كند؟(3)
بنابراين معناي آيه اي كه نفي شفاعت نموده با توجه به آيه بعد به اينصورت تفسير مي شود كه خداي منان شفاعت شافعيني كه با او هيچ گونه ارتباطي ندارند را نفي مي كند و بعبارت ديگر شفاعت استقلالي را مردود مي داند و در آيه بعدي شفاعت شافعيني كه مأذون از طرف او هستند را ثابت مي كند و بدين ترتيب هيچ گونه منافاتي بين دو آيه وجود ندارد.(4)
افزون بر اين آيات مزبور عامّ است و به وسيله آياتى كه دلالت بر پذيرش شفاعت، باذن الله و با ضوابط معيّن دارد تخصيص داده مى‌شود.(5)

پي نوشت
1. سوره بقره، آيه 254
2. شفاعت، دري اصفهاني، قم، انتشارات ام ابيها، 1380، چاپ سوم، ص28
3. سوره بقره، آيه 255
4. مقاله كنفرانس تحقيقاتي علوم و مفاهيم قرآن كريم، مركز تحقيقاتي سپاه پاسداران انقلاب، ص8
5. آموزش عقايد، مصباح يزدي، ص491