ما ايل‌نشين هستيم و صاحب منطقه‌اى هستيم كه هر وقت يا هر سال مانعى براى ما پيش نيايد به آن منطقه مى‌رويم و براى مدت سه الى 4 ماه مى‌نشينيم (مى‌مانيم) آيا هر وقت كه ما به آن منطقه برويم: 1- آنجا وطن ما محسوب مى‌شود؟ 2- روزه و نماز ما تمام است يا شكسته؟ 3- در صورتى كه وطن ما محسوب نشود آيا بايد قصد 10 روز كنيم و روزه بگيريم؟

جواب:

تا اعراض از آن منطقه نكرده‌ايد در آنجا حكم وطن داريد كه نماز شما در آنجا تمام است و روزه صحيح است و قصد ماندن ده روز لازم نيست.

پي نوشت:

امام خميني(ره)، استفتائات، ج1، احكام نماز، احكام مسافر، وطن و سكونت دائم، س419