اينجانب عيالى اختيار نمودم، شش سال گذشت ولى بچّه‏ دار نشديم، مخارج زيادى هم متحمّل شدم ولى بيهوده بود، ناچار به خواستگارى دخترى رفتم، أمّا آنان إظهار داشتند كه تو زن دارى، و من نيز شفاها گفتم زنم را طلاق مى ‏دهم، با اين حال قبول كردند. بالأخره زن دوّم را به خانه آوردم، ولى اكنون او اصرار مى‏ ورزد كه بايد زن أوّلت را طلاق بدهى، در غير اين صورت خودم را آتش مى ‏زنم و مى ‏كشم (و چندين بار دست به چنين كارى از قبيل قرص خوردن زده) و عيال اوّلم نيز حاضر به طلاق نيست و من نيز حاضر به طلاق وى نيستم، تكليف من چيست و چكنم؟
‏
كارهائى كه از زن دوّم نقل كرده ‏ايد خلاف است و مشروع نيست، و شما در طلاق هر يك از آنها اختيار داريد، و مى ‏توانيد هيچ يك را طلاق ندهيد.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌3، طلاق و مسائل مربوط به آن، احكام طلاق، س 21