طاووس يماني مي گويد: كنار كعبه رفتم ديدم شخصي زير ناودان كعبه مشغول نماز و مناجات و گريه و زاري است. بعد از نماز به پيش رفتم، ديدم امام سجاد(ع) است. عرض كردم اي فرزند رسول خدا (ص) چرا شما را اين گونه گريان و ترسان مي نگرم با اينكه شما داراي سه امتياز هستي و اين سه امتياز شما را نجات مي دهد: فرزند پيامبر (ص) هستي، شفاعت جدت رسول خدا (ص) در ميان است و رحمت خداوند وسيع است. 

در پاسخ فرمودند:

اي طاووس! اما در مورد «نسب»؛ قرآن مي فرمايد: « فإذا نفخ في الصور فلا أنساب بينهم يومئذ و لايتسائلون» [1] ؛ وقتي در صور دميده مي شود، هيچگونه نسبي در ميان آنها در روز قيامت نخواهد بود و از يكديگر تقاضاي كمك نمي كنند.» بنابراين نسب مرا حفظ نخواهد كرد.

اما در مورد «شفاعت» خداوند در قرآن مي فرمايد: «و لا يشفعون الا لمن ارتضي» [2]؛ اولياي خدا از كسي شفاعت نمي كنند، مگر آنكه بدانند خداوند از او خشنود است.» بنابراين شفاعت مرا از خوف خدا ايمن نمي نمايد.

اما در مورد «رحمت خدا»، قرآن مي فرمايد: «إنّ رحمة الله قريب من المحسنين» [3]؛ قطعا رحمت خداوند به نيكوكاران نزديك است.» من نمي دانم كه نيكوكار باشم (منظور مقام عالي عصمت است.) [4]

نتيجه اينكه بايد اميدوار بود، اما در كنار ايمان و عمل صالح. و گرنه با حلوا حلوا گفتن، دهان شيرين نمي شود. [5]

پي نوشت:

[1] مومنون/101

[2] انبياء /28

[3] اعراف/56

[4] القرآن يواكب الدهر، ج 2، ص 18

[5] گناه شناسي، ص 60