الف) اهل ايمان و نماز و انفاق در راه خدا باشند و عمر را به هدر نداده باشند. «فما تنفعهم شفاعة الشافعين»(مدثر48)
 ب) خداوند به شفاعت آنان، اذن داده باشد. «من ذا الذى يشفع عنده الاّ باذنه(بقره 255)
 ج) با ايمان از دنيا بروند.
 د) رابطه‏ اى ميان شفيع و شفاعت شونده وجود داشته باشد. كسى كه با شافعان ارتباطى مكتبى نداشته باشد مشمول شفاعت قرار نمى ‏گيرد.

منبع:

كتاب 400 نكته ازتفسيرنور، نوشته حجه الاسلام قرائتي، ص26