محترما معروض مى‏ دارد كه دخترى را يك نفر خواستگارى نموده، دختر مذكور نه پدر داشته و نه جدّ ولى راغب بوده كه با اين شخص ازدواج كند، أمّا مادر او كه زوجه ديگرى بوده نمى‏ گذاشته دختر به فرد مذكور شوهر كند، تا جائى كه شخص خواستگار مجبور شده كه دختر غير بالغ خود را ولايتا براى پسر مادر دختر عقد نمايد، و حالا كه دختر او بالغ شده إظهار مى ‏دارد كه من مائل نيستم با پسر لاابالى ازدواج كنم، و پسر هم حاضر نمى‏ شود كه دختر را طلاق دهد. تكليف اين دختر چيست؟ در ضمن همين موضوع از محضر بعضى سؤال شده و ايشان فرموده ‏اند كه پسر بايد استحبابا دختر را طلاق بدهد.‏

اگر معلوم نيست كه عقد براى دختر مفسده داشته محكوم به صحّت است، و بدون طلاق دختر نمى‏ تواند با ديگرى ازدواج نمايد.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌3، ازدواج و مسائل مربوط به آن، اذن ولي در ازدواج باكره، س 35