قرآن مجيد مكرر از باغ‏ هاي بهشتي كه نهرها زير آنها جاري است نامبرده است[1] و اساسا بهشت را از اين‏رو «جنّت» ناميده ‏اند كه در سراسر باغ‏ هاي آن درختان انبوهي است كه سايه‏ هاي آنها فضاي بهشت و زمين آن را يكسره پوشانده است.
از ويژگي‏هاي درختان بهشت آن است كه سايه‏ هاي آن همانند ميوه ‏هاي آن هميشگي است و مانند برخي از درختان دنيا نيست كه در برخي فصول بدون ميوه باشد يا برگ‏هايشان خزان شود و بريزد. از اين‏رو فرمود: («أُكلها دائم وظلّها») [2] خوردني‏ ها و سايه‏ هاي آن هميشگي است.

پي نوشت:
 
[1]ٴ بقره، 25. آل ‏عمران، 15. نساء، 13.

[2] رعد، 35.