خلفاى ناحق ، با عملكرد و تبليغات نادرست خود، باورهاى دينى مردم را سست كرده بودند و از ايـن رو، ايمان به خدا و قيامت ـ كه مهمترين عامل اصلاح فرد و جامعه است ـ به خاموشى گراييد و مـردم بـه جـاى ايـمـان بـه خـدا و تـقـويـت روحـيـّه ديـنـى ، بـه طـاغـوت دل بستند:

 ...) وَ الَّذينَ كَفَرُوا اَوْلِيائُهُمُ الطّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ اِلَى الظُّلُماتِ)(بقره 257)

كـسـانـى كـه كـافـر شدند، سرپرستانشان طاغوتيانند كه آنان را از نور به سوى تاريكى هامى كشانند.

امام حسين (ع)پيش از شهادت ، از اين حقيقت پرده بر مى دارد و مى فرمايد:

(وَيـْحـَكـُمْ يـا شِيعَةَّ الِ اَبى سُفْي انَ اِنْ لَمْ يَكُنْ لَكُمْ دينٌ وَكُنْتُمْ لا تَخ افُونَ الْمَع ادَ فَكُونُوا اَحْر اراً فى دُنْي اكُمْ هذِهِ)(1)

واى بـر شـمـا، اى پـيـروان دودمـان ابـوسـفـيـان ! گـر چـه دين نداريد و از روز بازپسين نمى هراسيد، دست كم در اين دنيا آزاده باشيد.

و در رجز حماسى خود مى فرمايد:كَفَرَ الْقَوْمُ وَ قَدْماً رَغِبُواعَنْ ثَوابِ اللّهِ رَبِّ الثَّقَلَيْنْلَمْ يَخافُوا اللّهَ فى سَفْكِ دَمىلعُبَيْدِ اللّهِ نَسْلِ الْكافِرَينْ(2)

ايـن گـروه كـافـر شـدنـد و پيشتر نيز از ثواب خدا، پروردگار دو جهان ، روى برتافتند. و براى خشنودى عبيداللّه كافرزاده در ريختن خون من از خدا نترسيدند.

منبع :

1-لهوف ، ص 171.

2-مقتل ، ابو مخنف ، ص 195.

برگرفته شده از كتاب عبرت هاي عاشورا ،علي اصغر الهامي نيا ص31