خداوند متعال ، دين خود را كامل و بى هيچ گونه كاستى به آدميان هديه كرده و جايى براى افزودن يا كاستن و اظهار نظر ديگران در آن نگذاشته و اعلام فرموده است كه دين خالص ، تنها از آنِ خداست و تنها همان را مى پذيرد: (اَلا لِلّهِ الدّينُ الْخالِصُ)(زمر 3) آگاه باشيد كه دين خالص تنها از آن خداست.

با اين همه ، همواره كسانى بوده اند كه آگاهانه يا ناآگاهانه ، آنچه را در دين نبوده است ، به آن نـسـبت داده اند و در دين بدعت گذاشته اند. اين كار چنان نكوهيده است كه پيامبر گرامى اسلام (ص)بدعت گذاران را (سگ هاى دوزخ)ناميده است .(1)

پـس از ارتـحال رسول اكرم (ص)بدعت گذارى در دين ، كم و بيش آغاز شد و شيوع يافت و تا هـنـگـام وقـوع حادثه عاشورا به اوج رسيد به گونه اى كه حضرت امام حسين از آن به تلخى ياد كرده ، مى فرمايد:

اَدْعُوكُمْ اِلى كِتابِ اللّهِ وَ سُنَّةِ نَبِيِّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ فَاِنَّ السُّنَّةَ قَدْاُميتَتْ وَ اِنَّ الْبِدْعَةَ قَدْاُحْيِيَتْ)(2)

من شما رابه سوى كتاب خدا و سنّت پيامبرش فرا مى خوانم ؛ چرا كه سنّت او مرده و بدعت احيا شده است.

منبع :

1 -ميزان الحكمة ، رى شهرى ، ج 1، ص 381.

2 -وقعة الطف ، ابو مخنف ، ص 107.

برگرفته شده از كتاب عبرت هاي عاشورا ،علي اصغر الهامي نيا ص31