عبرت هاي اخلاقي عاشورا (ناسزاگويى و بى حرمتى )
در آيين پاك اسلام ، جان و مال و ناموس و آبروى مؤ من از حرمتى ويژه بر خوردار است و هيچ كس در هيچ شرايطى حق ندارد بدو بى حرمتى كند.
امام صادق (ع)مى فرمايد: (لِلّهِ عـَزَّ وَ جـَلَّ فـى بـِلادِهِ خـَمـْسُ حـُرَمٍ؛ حُرْمَةُ رَسُولِ اللّهِ(ص) وَ حُرْمَةَآلِ الرَّسُولِ وَحُرْمَةُ كِتابِ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ حُرْمَةُ كَعْبَةِاللّهِ وَ حُرْمَةُ الْمُؤْمِنِ)(1)
مـمـلكـت خـداونـد بـزرگ را پـنـج حـريـم اسـت : حـريـم پـيـامـبـر(ص) و حـريـم آل پيامبر و حريم كتاب خداى بزرگ و حريم كعبه الهى و حريم مؤ من.
بـا ايـن حـال ، در حـكـومت بنى اميه و واقعه عاشورا حرمت همه اين حريم ها شكسته شد، به ويژه حرمت آل رسول و حضرت امام حسين (ع). مزدوران بنى اميه در روز عاشورا، مردانه و محترمانه با حـزب اللّه نـجـنـگـيـدنـد، بـلكـه ناسزا گويى و بى حرمتى را به اوج رسانيدند و هيچ يك از رفـتـارشـان رنـگ و بـويـى انـسـانـى نـداشت . آن گاه كه امام حسين(ع) بر اثر شدت جراحات ، زمينگير شد، مالك بن نسر، نزد حضرت آمد با ناسزا گويى شمشير بر سر آن حضرت فرود آورد؛ چونان كه كلاه خود را دريد و به سر مقدس رسيد.(2)
شـمـربـن ذى الجـوشـن در كشاكش نبرد، به خيمه امام حسين (ع)هجوم آورد و با نيزه آن را دريد و فـريـاد زد: (آتـش بـيـاوريـد تـا اهـل ايـن خـيـمـه را بسوزانم !) آن نابخردان پس از كشتن امام و اصـحـابـش ، پيكرهاى پاكشان را مثله كردند، لوازم انفرادى ، حتى لباس ها، عمامه و چكمه ها را بـه غـارت بـردنـد و پـيراهن كهنه بى قيمتى را نيز كه امام در زير لباس هايش پوشيده بود به يغما بردند.(3)
ايـن حـرمـت شـكـنـى در حـالى صـورت مـى گـرفـت كـه سپاهيان يزيد خود را مسلمان و پيرو آيين مـحـمـد(ص) مـى دانـسـتـند. سنان بن انس در كنار پيكر غرقه به خون امام از اسب پايين آمد و با نهادن شمشير بر گلوى آن حضرت ، با گستاخى گفت : (به خدا سوگند مى دانم كه تو پسر پـيـامـبـرى و پـدر و مـادرت بـهـتـريـن مـردم بودند و سرت را از بدنت جدا ميكنم!) و چنين نيز كرد.(4) نقل است كه يزيد ملعون در حضور امام سجاد(ع)و باز ماندگان شهيدان ، خطيب دربارى خويش را فرمان داد تا به منبر برود و امام على (ع)و فرزند والا مقامش امام حسين (ع)را ناسزا گويد. او نيز بر فراز منبر رفت و چنين كرد و سپس معاويه و يزيد را ستود تا اين كه امام سجاد(ع)بى تـاب شـد و فـريـاد بـرآورد: (اى خطيب ! عذاب آفريدگار را به خشنودى آفريده اى خريدى و جاى خويش را در دوزخ بر نهادى !)(5)
منبع:
1 -بحار الانوار، ج 24، ص 186.
2 -لهوف ، ص 172.
3 -همان ، ص 174.
4 -لهوف ، ص 176.
5 -مقتل ، ابو مخنف ، ص 227(پاورقى .)
برگرفته شده از كتاب (عبرت هاي عاشورا)،علي اصغرالهامي نيا