فساد و فحشا:

تـربـيـت درسـت ديـنـى و روابـط مـشـروع خـانـوادگـى ، سـهمى بسيار ارزنده در سلامت اجتماع ، آزادگـى مـردم و رونـد الهـى نـظـام حكومتى دارد. انحرافات اخلاقى ، با ناموس طبيعت و شريعت ناسازگارند و بنيادهاى اخلاقى و انسانى را ويران مى كنند و هميشه ابزارى در دست حكومت هاى استبدادى بوده اند و دستگاه اموى به سختى بدان ها آلوده بوده است.

بـنـابـر گـواهى تاريخ ، خانه ابوسفيان ، مركز فساد و فحشا بوده و هند، همسر ابوسفيان و مادر معاويه، از زنان بد نام آن زمان بوده است و معاويه جز ابوسفيان ، به چهار نفر ديگر نيز منسوب بوده كه با هند، زنا كرده بودند.(1)

زيـاد بن ابيه ، كه از استانداران خونخوار معاويه بوده ، پدرى مشخص نداشته است و  مـعـاويـه او را بـه پـدر خـويـش ابـوسـفـيان ، منسوب كرد و بر خلاف حديث رسول اكرم (ص)او را برادر خود خواند. اين كار معاويه از آن رو بود كه شخص باده فروش و فـاسـدى بـه نـام ابو مريم سلولى گواهى داد كه ابوسفيان با سميّه ، مادر زياد، زنا كرده و زياد ثمره آن عمل نامشروع است . اين گواهى در مسجد و با حضور مردم انجام گرفت و معاويه با استناد به سخنان ننگين ابو مريم ، زياد را پسر ابوسفيان خواند.(2)

فـرزند زياد، عبيدالله ، نيز نتيجه زنا بوده است ؛ چنان كه امام حسين (ع)آن دو را (ناپاك پسر ناپاك)مى خوانده است . رسوايى هاى عشقى يزيد نيز روى تاريخ را سياه كرده و لكه ننگى ديگر بر پيشانى حزب اموى نهاده است . ابن قتيبه دينورى در اين باره مى نويسد: يـزيـد عـاشـق زنـى شـوهـردار شـد بـه نـام اريـنـب دخـتـر اسـحـاق ، كـه زنـى بـا كـمـال ، شـريـف

و ثـروتـمند و همسر عبدالله بن سلام بود. چون معاويه از عشق يزيد بدو آگاه شد، با مكر و حيله و صحنه سازى ، عبدالله بن سلام را فريفت تا همسر خود، ارينب را طلاق دهد. او تا تمام شدن عدّه طلاق ، عبدالله را در شام نگاه داشت و به او وعده ازدواج با دختر خود را داد. پـس از تـمـام شـدن عـدّه ارينب ، فردى به نام ابودردا، ماءمور شد كه به مدينه رَوَد و ارينب را بـراى يـزيـد خواستگارى كند. او وارد مدينه شد و در اين زمان ، داستان عشق يزيد و طلاق ارينب بر سر زبان ها بود. ابودردا به محض ‍ ورود به مدينه ، خدمت امام حسين (ع)رسيد و چون امام از ماجرا آگاه شد، چاره اى انديشيد و اين دزدى ناموسى انجام نگرفت.(3)

نـقل است در روز عاشورا ده نفر داوطلب شدند و بر بدن پاك امام حسين (ع)با اسب تاختند. سپس نـزد ابـن زيـاد آمـدنـد و جـايـزه اى نـاچـيـز گـرفـتند. ابوعمر زاهد مى گويد، نسب آن ده نفر را بررسى كرديم ، همه فرزند نامشروع بودند.(4)

منبع:

1 -شرح نهج البلاغه ، ج 1، ص 336.

2 -همان ، ج 16، ص 187.

3 -الامامة و السياسة ، جزء 1، ص 166 ـ 173 (تلخيص)

4 -لهوف ، ص 182 ـ 183.

برگرفته شده از كتاب (عبرت هاي عاشورا)،علي اصغرالهامي نيا