زنى با شوهر خود مرافعه داشته و در عراق در محكمه دولتى شوهرش او را با رضايت خود طلاق داده، ولى محكمه دولتى معمولا به شرائط إجراء صيغه طلاق توجّه نمى ‏كند (بخصوص حضور عدلين در مجلس طلاق) آيا اين طلاق درست است؟ و در صورتى كه درست نباشد تكليف اين زن چيست؟ با توجّه به اينكه به هيچ وجهى دسترسى به شوهرش ندارد؟ آيا حاكم شرع مى ‏تواند از طرف شوهر حسبة طلاق بدهد؟

طلاق واقع شده از طرف شوهر و با إذن او محكوم به صحّت است، مگر آنكه زوجه يقين كند كه طلاق در حضور عدلين واقع نشده و در موردى كه طلاق محكوم به بطلان باشد اگر دسترسى به شوهر ندارد و نمى‏ تواند صبر كند به حاكم شرع مراجعه نمايد.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌3، طلاق و مسائل مربوط به آن، احكام طلاق، س 28