زن و شوهرى مصلحت خود را در جدائى از يكديگر ديدند، در باره طفلى كه از آنها به وجود آمده بود پدر طفل مصلحت ديد او را نزد مادر بگذارد، مادر هم قبول كرد به شرط آنكه پدر شرعا ملتزم شود كه تا حدّ بلوغ نزد او باشد و بدون رضايتش از او گرفته نشود، پدر هم قبول كرد. و براى تنجيز اين أمر، شرط مذكور را به عنوان شرط ضمن عقد در يك عقد شرعى لازمى كه بين زوج و وكيل زوجه اجراء و منعقد گرديد تضمين نمودند. سپس صيغه طلاق شرعى زوجه اجرا گرديد. اكنون پس از گذشت عدّه طلاق پدر پشيمان شده و مى‏ خواهد طفلش را از مادر بگيرد. آيا بدون رضايت مادر اين كار جائز است يا نه؟

اگر در ضمن عقد لازمى شرط كرده‏ اند كه تا زمان بلوغ طفل از مادر گرفته نشود شرط نافذ است و نبايد بگيرند.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌3، ازدواج و مسائل مربوط به آن، شرطهاي ضمن عقد، س 59