ساكنين شهركى بعد از تحويل گرفتن خانه‌هاى خود، در آن شهرك قصد توطّن نموده‌اند ولى چون مسافت محلّ كارشان از شهرك بيش از مسافت شرعى مى‌باشد و بايد هر روزه اين مسير را طى نمايند، بعد از قصد توطّن حتى به مدّت ده روز هم در محلّ سكونت خود اقامت نكرده‌اند و دائما مسير بين منزل و محلّ كار را روزانه مى‌پيمايند؛ با توجه به اين كه بعد از قصد توطن بايد مدت 6 ماه در محلّ، اقامت دائم نمايند، نماز و روزۀ اهالى اين شهرك چگونه است؟

جواب:

ماندن شش ماه در صدق وطن شرط نيست، چنانچه قصد ماندن هميشه در محلّ سكونت كرده‌اند و در آنجا مدّتى مانده‌اند كه عرفا گفته شود ساكن آنجا هستند، محل مزبور وطن آنها محسوب مى‌شود و در غير اين صورت در آن حكم مسافر دارند و در هر صورت در بين راه و محل كار بايد نماز را شكسته بخوانند.

پي نوشت:

امام خميني(ره)، استفتائات، ج1، احكام نماز، احكام مسافر، وطن و سكونت دائم، س408