اين مسأله چند صورت دارد: صورت اول: عادت خويشان او به يك اندازه و شش يا هفت روز است، در اين صورت بايد شماره عادت خويشان خود را حيض قرار دهد، چه پدري باشند چه مادري، زنده باشند يا مُرده. صورت دوم: اگر عادت خويشان او به يك اندازه باشد ولي كمتر از شش روز يا بيشتر از هفت روز باشد. در اين صورت بنابر احتياط واجب در مقدار تفاوت بين عادت آنها با شش يا هفت روز، جمع كند بين تروك حائض و افعال مستحاضه. صورت سوم: عادت خويشان او به يك اندازه نيست، مثل آن كه عادت بعضي پنج روز و عادت بعضي ديگر هفت روز باشد، در اين صورت نميتواند عادت آنان را حيض خود قرار دهد. بلكه بنابر احتياط واجب در هر ماه از روزي كه خون مي بيند تا شش يا هفت روز را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد.
پي نوشت:
پايگاه اطلاع رساني حضرت آيت الله وحيد خراساني، ويژه بانوان، حيض، س 76