در زمان طاغوت با يك خانم شوهر دار روابط نامشروع پيدا كرده بودم، بعدا آن خانم از شوهر خود طلاق گرفت و من- با اينكه حقّ ازدواج با او را نداشتم- با او ازدواج كردم، حاصل اين ازدواج نامشروع يك طفل به سنّ دو سال و نيم است. اكنون كه توجّه به فتواى حضرت عالى پيدا كرده‏ ام و موضوع نامشروع بودن و حرمت ازدواج را با خانم مذكور در ميان گذاشتم او مى‏ گويد تا اين حكم را از حضرت عالى نشنود باور نمى‏ كند، و حاضر به انفصال‏ و جدائى نمى ‏شود. لطفا بفرمائيد حكم اين مسأله اينگونه است يا خير؟

زناى با زن شوهردار موجب حرمت أبديّه است بنابر اين ازدواج زانى با آن زن باطل است، و بايد از هم جدا شوند، و با جهل به مسأله، بچّه حكم ولد حلال را دارد.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌3، زنا و لواط، مسائلي در زنا، زنا و حرمت ابديه، س 14