اگر كسى "به تقصير" در گذشته چند سالى قضاى روزه واجب داشته باشد و نگرفته باشد، و هم اكنون نتواند براى هر روز، شصت روز روزه بگيرد و نيز به علّت عدم دسترسى به "بنده"، نتواند آن را آزاد كند و شرايط زندگى او طورى باشد كه نتواند شصت فقير را بابت هر روز روزه خوارى سير كند، به كداميك از طرق زير مى‏ تواند عمل نمايد:
الف)- هر جا فقيرى پيدا كرد او را به عنوان يك فقير سير كند تا همينطور بشود شصت فقير براى هر روز از روزهايى كه عمدا خورده است.
ب)- پول يك غذاى ساده مثلا آبگوشت يا حلوا با نان را محاسبه كرده هر جا فقيرى يافت به او بدهد و او را وكيل كند كه با آن پول طعام بخرد و سپس براى خود بردارد.
ج)- پول يك غذاى ساده را حساب كرده و به يكى از مراكز خيريّه يا مكانهايى كه صرف افراد فقير مى‏ نمايد، يا به يكى از بنيادها مانند: بنياد امور جنگ زدگان، بنياد شهداء، بنياد مستضعفين، يا يكى از كميته‏ هاى كمك به جبهه‏ هاى جنگ، و نظاير آن واريز نمايد تا به يكى از مصارف فوق برسد.
د)- اگر هيچ يك از راههاى فوق نيست، يا راه صحيحترى وجود دارد، با توجه به مراتب بالا مستدعى است جهت انجام تكاليف شرعى بيان بفرمائيد.
جواب:‏
به ترتيبى كه در بند الف ذكر شده عمل نمايد صحيح و مجزى است و مى‏ تواند به هر فقير يك مدّ طعام كه تقريبا ده سير گندم يا جو يا نان و نحو آن به فقير بدهد و اگر پول آن را بدهد بايد او را وكيل كند كه از طرف صاحب پول طعام بخرد و براى خود بردارد.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌2، كفارات، مصرف كفاره، س 5