در صحبت ها امور مادي را در نظر فرزندانمان كم اهميت و امور معنوي را بزرگ جلوه دهيم.

با وضعيت آراسته و متين در مقابل فرزندان ظاهر شويم و ازشوخي هاي زننده و الفاظ زشت درحضور آنان خود داري كنيم. 

والدين بايد محل خواب پسران و دختران را جدا كنند و اگر در يك محل مي خوابند مراقبت لازم را بنمايند و مواظب اوقات بيكاري و وقت هاي فرزندان باشند. 

والدين بايد گفتگوها و رفت و آمدهاي فرزندان را عاقلانه كنترل كرده و زير نظر داشته باشند، زيرا بزرگترين خطر براي به انحراف كشاندن فرزندان، دوستان فاسد و ناباب مي باشند. 

والدين بايد براي رشد و پيشرفت درسي و اخلاقي فرزندشان، رابطه ي مستمر با مربيان مدرسه داشته باشند. 

والدين بايد مقرارت مدرسه را با اهميت تلقي نموده و در جلسات انجمن اولياء و مربيان شركت نمايند. 

دقت و بررسي در رسيدگي به تكليف دانش آموز نبايد جنبه ي بازجويي داشته باشد. 

اگر وعده اي به فرزندتان مي دهيد حتماً به آن عمل كنيد و از وعده هايي كه امكان انجام آن ها مقدور نيست و يا به صلاح كودك نمي باشد جداً پرهيز كنيد، زيرا حتماً اعتماد فرزند نسبت به شما از بين مي رود. 

والدين بايد به سؤالات فرزندان جواب مقتضي بدهند و هرگز آنها را تحقير و مسخره نكنند. 

هرگز فرزندتان را به اموري كه غير عملي است و فقط نشانه ي بي مهري است، تهديد نكنيد. مثلاً سرت را مي برم. 

هرگز فرزندتان را با ديگران مقايسه و ارزيابي نكنيد و ديگران را به رُخ آنها نكشيد.