مزرعه ديمزارى است تقريبا به مقدار سى هزار هكتار كه فاقد هر گونه آب چشمه و يا قنات مى‏ باشد و فقط صرفا استفاده زراعتى ديمى از آن مى‏ شود كه به وسيله خود كشاورزان احياء و زراعت مى‏ شود، ليكن بعضى افراد حسب مرسوم رژيم طاغوتى از نظر ثبت خود را مالك آن مزرعه دانسته و از دسترنج زارعين كه آن را احياء كرده و زراعت مى ‏نمايند سهمى دريافت مى ‏كنند، با عنايت به شرح فوق آيا زارعين مزرعه مذكور كما في السابق بايد بهره مالكانه مالك ثبتى و اسمى را كه هيچگونه عملى در آن اراضى انجام نداده و نمى ‏دهند بپردازند و يا طبق اعلاميه دولت جمهورى اسلامى بر حسب شرع مالك زمين كسى است كه آن را احيا و زراعت نموده و مدّعيان صرف مالكيت ثبتى حقى به دسترنج زارعين زحمت كش ندارند؟

ثبت، مدركيت شرعيه ندارد و اگر زمين موات بالاصل بوده و حريم هم نبوده و كشاورزان براى خودشان آن را احياء كرده باشند با وجود شرايط مالك هستند و رسيدگى موكول است به دولت اسلامى.
پي نوشت:
امام خمينى(ره)، استفتائات، ج ‌2، احياء موات و مشتركات، موات اصلي، س 12